O ¶νθρωπος Που Γελά
«160.000 είδη ζώων και φυτών απειλούνται με εξαφάνιση απ’ τον πλανήτη - ευτυχώς ανάμεσά τους όχι κι εγώ», σκέφθηκε, όχι χωρίς κάποιαν ανακούφιση, ο ¶νθρωπος Που Γελά...«Eις ό,τι αφορά τα ζώα», συμπλήρωσε, «εις ό,τι αφορά τα φυτά, ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται...»
***
Tο 2004 απέρχεται με βήμα ταχύ.
Mια ακόμα χρονιά προστίθεται στην ηλικία της χώρας, που πετώντας πίσω του λίθους ο Δευκαλίων (λάας: η πέτρα, ο λίθος) έφτιαξε τον λαό της. H χρονιά της Oλυμπιάδας. Oι Aγώνες επέστρεψαν στη χώρα που τους γέννησε κι ύστερα έφυγαν αφήνοντας πίσω τους ακόμα μια χαμένη ευκαιρία.
Όχι μόνον δεν πρασίνισε η Aθήνα, αλλά κι εκείνα τα ολίγα λυμφατικά δενδράκια που φυτεύθηκαν ανά τας οδούς και τας ρύμας για λόγους βιτρίνας μαραίνονται και τα ξεριζώνουν τώρα τα συνεργεία του Δήμου. Tα μαζεύουν απ’ τους δρόμους σαν τους νεκρούς της Kατοχής.
Όχι μόνον δεν έγιναν έργα υποδομής να μείνουν προίκα στην πατρίδα, αλλά τα έργα (μιας χρήσης) που πραγματώθηκαν ερημώνουν τώρα, θα λεηλατηθούν αύριο, κι εμείς
γύρω απ’ τα χρέη μας συναθροισμένοι, το μεν τα μετράμε, μπας και κάποτε καταλάβουμε πόσα θα χρωστάμε, το δε καθόμαστε και κοιτάμε πότε θα γίνει το κωπηλατοδρόμιο στον Mαραθώνα νερόλακκος· με βατραχάκια, νερόφιδα και μπάλιζες - να πάρει εκδίκηση
ο ιερός τόπος που με τόσην ευκολία σκυλεύσαμε οι σκυλάδες. Tίποτα δεν άλλαξε με την Oλυμπιάδα στον τόπον αυτόν που του παραβιάζουν καθημερινώς την τσίπα τα τουρκικά F-16, μόνον οι κάμερες στους δρόμους να μας κάνουν οι μπάτσοι μπανιστήρι έμειναν και η απαγόρευση των στροφών αριστερά - να γίνεται του Kουτρούλη ο γάμος στις διαβάσεις, όταν ο τροχονόμος είναι ωσεί παρών...
Tο εθνικό μας κόμπλεξ είναι που θριάμβευσε σ’ αυτήν την Oλυμπιάδα και τίποτα άλλο· γίναμε για 15 μέρες τύποι και υπογραμμοί (για να ευχαριστήσουμε τους ξένους και να μη μας κακολογήσουν) κι ύστερα επιστρέψαμε στα ίδια.
Aκόμη και αυτή η Πολιτιστική Oλυμπιάδα (κόστους 150 εκατ. ευρώ ή 50 δισ. δραχμών) δεν υπήρξε τίποτα περισσότερον από μια σειρά παραστάσεων για παχυλά παραστατικά. Kαι παχουλά παράσιτα. Eννοείται.
***
Kι έτσι φεύγει το 2004! Kαβάλα στον Δούρειον Ίππον, το μόνον όχημα που τρέχει με χίλια σ’ αυτήν τη χώρα. Tετρακίνηση (τρέχουμε στα τέσσερα) με 320 ντούρους ίππους κι επιτάχυνση στα 5΄΄ άμα λάχει και κυρίως άμα πηγαίνουμε κατά κρημνών στη φουρκέτα του Mαλιακού...
Έτσι φεύγουν οι ελληνικές χρονιές, μια-μια μοναχικές· η μια Eλέανορ Pίγκμπυ μετά την άλλη· απέρχονται σαν τον βασιλιά Δημήτριο, που, μόλις αισθάνθηκε το τέλος, έβγαλε τις πορφυρές αρβυλίδες και ντύθηκε ρούχα ταπεινά, πλανόδιου ηθοποιού, μπουλουκτσή, να πάει ήσυχα να πεθάνει παρακεί - ποιος; αυτός που συγκίνησε τρεις λαούς, στέφθηκε δύο στέμματα, αλάλιασε έθνη και κυρίευσε καλλονές! αυτός που στεφανώθηκε απ’ τις Mούσες, ωραίος σαν Aλέξανδρος, φίλος των ποιητών, τώρα στους αδηφάγους -τους χορτασμένους του ¶δη- συγκαταλέγεται. Σαν μια ακόμα
ημέρα που έφυγε, σαν μια ακόμα χρονιά που τέλειωσε, ενώ ονειρευόταν να είναι άλλη...
Tο 2004 πέθανε.
Zήτω το 2005!
Συ νικάς, Eλλαδάρα μου...
ΣTAΘHΣ Σ.